Η σχολή του Μοριχέι, το Κόμπουκαν Ντότζο, χτίστηκε στην περιοχή Ουακαμάτσου του Τόκιο και οι δραστηριότητες του καλύφτηκαν υπό το νεοσυσταθέν Ίδρυμα Κόμπουκαι, το οποίο έλαβε επίσημη κρατική αναγνώριση το 1940. Τη πρώτη γενιά μαθητών του Κόμπουκαν αποτελούσαν κυρίως υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί, έμπειροι ασκούμενοι των πολεμικών τεχνών, αριστοκράτες, εύποροι επιχειρηματίες, και μέλη με διασυνδέσεις στην Ομότο-κίο, δεδομένου ότι ο Μοριχέι έδειχνε απροθυμία στο να διδάξει το ευρύ κοινό, αφού πάντα τον απασχολούσε η κακή χρήση των τεχνικών του.
Η σχολή του Μοριχέι απέκτησε τη φήμη του «ντότζο της κολάσεως», λόγω της σκληρής άσκησης, ενώ η δική του φήμη, ως δασκάλου, επεκτεινόταν συνεχώς. Γύρω στα 1931 ο Σοκάκου Τακέντα επισκέφτηκε το Κόμπουκαν, ωστόσο λόγω των υπερβολικών απαιτήσεων του, οι σχέσεις τους είχαν αρχίσει να ψυχραίνονται. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’30, ο Μοριχέι Ουεσίμπα είχε γίνει πολύ δημοφιλής, διδάσκοντας όχι μόνο στο Κόμπουκαν Ντότζο, αλλά και σε άλλες τοποθεσίες.
Το 1939 προσκλήθηκε στην Ματζουρία, όπου και συμμετείχε σε μια δημόσια επίδειξη πολεμικών τεχνών στην οποία αντιμετώπισε και ακινητοποίησε στο έδαφος με το ένα δάκτυλο έναν πρώην παλαιστή του σούμο. Οι επισκέψεις του στην Κίνα και στην Ματζουρία συνεχίστηκαν και αφού η Ιαπωνία ενεπλάκη στον Πόλεμο του Ειρηνικού (Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο).
